مقایسه برموکریپتین داخل مهبلی و خوراکی از نظر میزان عوارض جانبی و تداوم مصرف در زنان مراجعه کننده به کلینیک تخصصی زنان بیمارستان علوی

زمینه و هدف: هیپرپرولاکتینمی اختلالی است که با یکی از انواع بالینی گالاکتوره، نازایی، انواع اختلالات قاعدگی، هیرسوتیسم و pms ( perimenstrual syndrome ) خود را نشان می دهد. برموکریپتین یک آگونیست دوپامین بوده و داروی انتخابی برای درمان این عارضه می باشد. به علت لزوم تداوم مصرف (حتی تا چندین سال) تحمل بیمار نسبت به دارو مهم می باشد. در این مطالعه، عوارض جانبی و میزان تحمل بیماران نسبت به برموکریپتین را در دو فرم مصرف آن (خوراکی- داخل مهبلی) مورد بررسی قرار گرفت.   روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سوکور می باشد جمعیت مورد مطالعه زنان مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی زنان با یکی از شکایات گالاکتوره، اختلالات قاعدگی هیرسوتیسم و نازایی می باشد. حجم نمونه برآورد شده 180 نفر بوده (دو گروه 90 نفری) و مدت مطالعه 2 سال بود. افراد مورد مطالعه به دو گروه مصرف کننده های خوراکی و داخل واژنی تقسیم شده و قبل از شروع مطالعه از نظر کنترل عوارض سیستمیک و موضعی معاینه سیستمیک و زنانگی شدند و پس از حصول اطمینان از نظر سالم بودن سایر سیستم های بدن، به یک گروه نوع خوراکی و به گروه دیگر نوع داخل مهبلی دارو تجویز شد. داده ها بر اساس پرسشنامه تنظیم شده جمع آوری گشته با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: در این مطالعه مشخص گردید که عوارض جانبی برموکریپتین در مصرف کنندگان نوع خوراکی 100% موارد و مصرف کنندگان نوع داخل مهبل 2/43% از موارد ایجاد شده است. بیشترین عارضه در نوع خوراکی دارو تهوع (9/38%) و در گروه مصرف کننده داخل مهبلی خارش مهبلی (3/22%) بوده است سرگیجه در گروه مصرف خوراکی نسبت به گروه مصرف داخل مهبلی بیشتر بوده است (8/27% در مقایسه با 3/2%) افت فشار در نوع خوراکی دارو در 2/11% موارد وجود داشته است در حالی که این رقم در مورد گروه مصرف داخل مهبل صفر بوده است. در 2/51% گروه خوراکی بیشتر از دو عارضه دیده شده است. در هر دو گروه مورد مطالعه بیشترین عوارض در 10 روز اول مطالعه ایجاد شده است (7/66% و 8/37%) از نظر شدت عارضه ایجاد شده مشخص گردیده که 2/31% گروه خوراکی و 11% گروه داخل مهبلی شدت عارضه به حدی بوده است که منجر به قطع مصرف دارو گشته است.   نتیجه گیری: بین شدت و نوع عوارض دارویی در دو فرم مصرف خوراکی و داخل مهبلی برموکریپتین تفاوت معنی دار وجود داشته و تحمل دارویی و تداوم مصرف دارو در نوع داخل مهبلی بیشتر از نوع خوراکی می باشد.